به گزارش مجله خبری نگار، مارال یا گوزن قرمز یکی از گونههای مهم و زیبایی است که در گذشته در منطقهی قره داغ به صورت آزاد زیست داشته است. شواهد و روایات بسیاری از حضور مارال در قره داغ موجود است، به گونهای که هنوز هم بسیاری از پیرمردان جنگل نشین مناطقی هم، چون وایان، عباس آباد، آینالو، بالان، بهروز، مزگر و ... از حضور مارال در سالهایی نه چندان دور خاطره گویی میکنند و هنوز هم نمونههایی از شاخهای مارال را در طاقچههای خانهها موجود است.
با وجود اسنادی موثق از این که مارال در کلیبر و خداآفرین تا همین چهل سال پیش رویت میشده، اما شواهد حضور این گونهی با ابهت در مناطق جنگلی اهر، هوراند و ورزقان محدود به وجود نقوش سنگ مزارهای تاریخی (سنگ مزار انتقال یافته از روستای جنگلی بهل در محوطهی موزهی سنگ قره داغ در اهر) و اسامی جغرافیایی همچون مارال چیمنی محدود است به این معنی که این گونه شاید بیش از صد سال در این نقاط منقرض شده است.
در سالهای اخیر نیز با هدف احیای نسل مارال و توسعهی گردشگری، دو راس از این گونه به منطقهی گردشگری فندقلوی اهر انتقال یافت که پس از کش و قوسهای فروان از سال ۱۴۰۰ شاهد افزایش جمعیت این گونه از ۲ راس به ۵ راس هستیم.
با افزایش جمعیت مارال جنگلهای فندقلو اهر به تعداد ۵ راس، نیاز به توسعهی محل نگهداری مارالها بیشتر از پیش احساس میشود؛ که حمایت مسئولین شهرستانی و استانی در این زمینه را میطلبد.